Recaizade Mahmut Ekrem

Recaizade Mahmut Ekrem

19. yüzyıl Türk edebiyatının usta isimlerinden Recaizade Mahmut Ekrem, 1 Mart 1847 tarihinde İstanbulda dünyaya gelmiştir. Tanınan, sanat ve edebiyat ile uğraşan bir ailede büyümüştür. Süryanice ve Farsçayı babasından öğrenmiştir. 1858 yılında ilköğrenimini tamamladıktan sonra askeri okula gönderilmiştir. Ancak askerlik eğitimi esnasında sağlık sorunlarından dolayı oradan ayrılıp Hariciye Nezaretinde memur olarak göreve başlamıştır. Burada çalışırken Namık Kemal ile tanışmış ve onunla yakın bir dostluk kurmuştur.

Namık Kemalin desteğiyle edebiyat dünyasına adım atan Recaizade Mahmut Ekrem, ilk yazılarını onun yönetimindeki Tasvir-i Efkar gazetesinde yayınlamıştır. Üstelik Namık Kemal Avrupadayken gazetenin yönetimini de üstlenmiştir. 1870 yılında tümüyle yazılarına odaklanmış ve edebiyata yönelmiştir. Aynı zamanda da Batı edebiyatından çeviriler yapmıştır. İlk oyunu Afife Anjelik ile sahne sanatlarına adım atmıştır. Ardından 1871 yılında ilk şiir kitabı Nağme-i Seheri yayınlamıştır. Ölümüne kadar yazıları ve eserleriyle edebiyat dünyasında büyük bir etki yaratmıştır.

Sanatta güzellik ilkesine bağlı olan Recaizade Mahmut Ekrem, “Sanat sanat içindir” ilkesini benimsemiş ve savunmuştur. Şiirlerinde doğayı sıkça konu almış ve insanı doğanın içinde ele alan eserler ortaya koymuştur. Eserlerinde en çok aşk ve ölüm temalarını işlemiştir. Bu eserler konularının yanı sıra duygusal zenginliğiyle de okurlarını etkilemiştir. Tek romanı olan Araba Sevdası, Türk edebiyatında realizmin ilk örneklerinden biri olarak kabul edilir.

Edebiyat dünyasının gündeminde yer aldığı dönemlerde Recaizade Mahmut Ekrem, eski-yeni edebiyat tartışmalarının merkezinde önemli bir konum üstlenmiştir. Bu tartışmalar sayesinde edebiyatın gelişimine katkıda bulunmuştur. 31 Ocak 1914 tarihinde hayata veda etmiştir. Onun ölümü büyük bir yas dalgasıyla karşılanmıştır. Türk edebiyatına katkıları ve edebiyat dünyasındaki etkisi, unutulmaz bir yazar olarak anılmasını sağlamıştır.