Bir Kalbin Çöküşü - Stefan Zweig - Karbon Kitaplar

O gece yine karanlık odasında yalnızdı. Yarı uyur, yarı uyanık pinekliyordu. Kalbinin derinliklerinde yaşadığı acılar içinde kargaşa oluşturmuştu. Sessiz ama sıcak bir şeydi. Acı çekmiyordu. Daha önce yaşamadığı tuhaf durum neydi? Kanı titriyordu. Damarlarından akarken damla damla akışını duyuyordu. Tıpkı trenlerin raylar üzerinde yavaş yavaş geçişine benziyordu. Gerip olan bunların hepsi kalbinin içinde yaşanıyordu. Ancak kalp karanlık odalar gibiydi.