Gitme - Şevki Özbilen - Ergenekon

Gerçekte neden bu kadar üzgün olduğumu bilmiyorum. Anlam ve­remediğim kelimeler yoğunlaşıyor kafamın içinde. Hiç kolay değil dü­şünceleriyle barışık yaşayamaması insanın. Bu beni bıktırıyor.

“Seni sıkıyor”, diyorsunuz. Oysa, bu hüznüm, bu arzum, ne istediği­mi bilmeye bile engel oluyor. Aklım okyanuslara gitmiş gibi.

İçimde adını koyamadığım bir sıkıntı var; bu bana son derece yabancı bir şey. Adını koyamıyorum; ne birini seçebiliyorum ne de vazgeçebili­yorum. Hayatın olmazsa olmazı; ne onunla olunabileni ne de vazgeçi­lebilenidir o. Aşık mıyım? Aşık da değilim; bir kız arkadaşım olmadığı için mutsuz mu olmalıyım. Onunla olamadığım, onsuz da olamayaca­ğım bir sevgilim olmasın mı?