Y(ara) - Saliha Arslan - Sokak Kitapları Yayınları

Kardeşim çok ağladı.

Bağıra çağıra hatta çağıra çağıra, anne kelimesini çağıra çağıra ağladı. Anne diyordu bu plana dâhil değildi, yıllardır anne diye ağlamıyorduk ama nasıl olduysa yıllarca biriktirdiği anneler birden gözyaşlarıyla dışarı aktı. Gürültüyle ağladı.

Kapı önünde kalmış da

Birazdan karanlık basacak da

Dışarıda kalacak korkusunu bir daha bir daha yaşar gibi ağladı. Ağlamaktan yoruldu.

Sonra…

Sonra ben de ağladım ama kendimi çimdiklememiştim.
Kapı aralanmayınca ben de ağladım.
Çok ağladım.
Bağıra bağıra ağladım.
Ama…
Ama kapı aralanmadı.
Annem çıkmadı.
Biz içeri giremedik.
Sonra çok ağladık.
Sonra geri döndük ve aralık bıraktığımız diğer kapıdan yine içeri girdik.