Türkiye’de Kriz Yönetimi: Covid-19 Tecrübesi - Zübeyde Kul - Serüven Yayınevi

Tarihte belki de hiçbir zaman krizleri öngörebilmek, anlayabilmek ve kriz yönetimi yeteneklerini geliştirebilmek günümüzdeki kadar önemli olmamıştı. Tüm kaynaklarımızın ve enerjimizin krizler tarafından yutulduğu bir kriz toplumunda yaşamaktayız. Küresel sağlık, iklim, ekonomik, yoksulluk, siyasi krizinin “kusursuz fırtınası”nın tam ortasında yaşıyoruz. İçinde bulunduğumuz dönemi farklı kılan husus bu alanların tamamının birbiriyle etkileşim içinde olmaları ve birbirlerini besleyerek krizleri körüklemeleridir. Kusursuz kriz fırtınaları çeşitli yerel krizlerle de birleşerek tüm insanları etkilemektedir.  Covid-19’un başladığı Aralık 2019’dan itibaren uzunca bir süre genel algı salgınının yalnızca Çin’de bölgesel boyutta kalacağı ve etkilerinin kısıtlı olacağı yönündeydi. Ancak daha sonra salgın, artan ve kolaylaşan mobilizasyon sebebiyle tüm dünyaya yayılarak etkisini artırdı. Kamu otoritelerinin vatandaşlardan sosyal mesafeye uymaları ve sonrasında evde kalmalarını talep etmesinin, hatta birçok ülkede aşırı örnekleri görülmekle birlikte çeşitli yaptırımlarla zorlamasının birçok alanda farklı yansımaları olmuştur. Başta sosyal yaşam ve onun bir parçası olan sağlık ve eğitim sistemi olmak üzere mevcut problemler farklılaşmış ve yeni sorunlar ortaya çıkmıştır. Covid-19 salgınından etkilenen ülkeler arasında ön sıralarda yer alan Türkiye’de salgının başlamasından hemen sonra başta sağlık, eğitim, iş hayatı ve toplumsal alanda bir takım önlemler gündeme gelmiştir.   Bu çalışmanın temel amacı Covid-19 gibi önemli ve etkileri geniş bir kriz bağlamında kriz ve kriz yönetimini kavramsal açıdan incelemek, Covid-19 Pandemisi’nin öncelikle Türk eğitim sistemi olmak üzere olumsuz etkilerini ve bu etkileri azaltmaya yönelik çalışmaları belirlemektir. Araştırmada öncelikle kriz ve kriz yönetimi kavramsal açıdan ele alınmış, doküman analizi yöntemiyle eğitim alanında pandemiye yönelik alınan tedbirler ve yürütülen çalışmalar incelenmiştir. Çalışmanın sonunda karar alıcılara ve politika geliştiren kişi ve kurumlara yönelik öneriler sunulmuştur.