Sürgün Çocuk - Erol Erkılınç - Siyah Beyaz Yayınları

Erol Erkılıçın şiirlerini okuduğumda Edip Canseverin İnsan yaşadığı yere benzer O yerin suyuna, o yerin toprağına benzer dizelerini anımsadım. Gerçekten de insanın şiiri doğduğu yere benziyor. Erol Erkılıçın şiirlerini anlamak için, Dersimi tanımak gerek. Munzur Çayında alabalığın pırıltısını, gözelerde köpüren kaynak sularını görmek gerek.

Gözyaşını dökmemiştir oysa
En çok sevdiği insanları
Kavgaya uğurlamanın
Ezikliğini yaşamamıştır
Hala yaşıyor olmanın
O yöresininin insanı; toprağını, halkını, kavgasını hep sevmiş bir devrimcidir. Nasıl söcüklerini ilmik ilmik örmüşse onurlu ve namuslu bir yaşamı da öyle ilmik ilmik örmüştür.
Ama
Kavganın kenarı köşesi yok
Ortasında yumruğu sallamak
Hakkımız olmalı
Bir yanına Enver Gökçenin çağlayan sesini katmış, bir yanında Kemel Burkayın engin ve derin söyleyişini,

Ey güneşim
Hiç eksilmedi sana sevgim nerede kavga görse şiirle koşuyor. Heybemizde acılarımız

İşte
Dağı taşı aştı geldi bu sevda
Sarhoşluğuma sarılan ilhamdın
Hüznüm oldun
Sevincim oldun
En çok
Yüreğimdeki
Ambargoyu delen
Vefaydın sen...

Edip Canseverin dizeleriyle başladım madem yine onun dizelerine öykünerek bitireyim.
Gülemiyorsun Erol, gülmek
Bir halk gülüyorsa gülmektir
Ne kadar benziyoruz Dersime...

EMRE GÜMÜŞDOĞAN (ŞAİR-EMEKLİ ÖĞRETMEN)