Osmanlı Ordusunda Nizam-ı Cedid (1793-1826) - David Nicolle - İş Bankası Kültür Yayınları

Tarihin en bu¨yu¨k savaşlarının ayrıntılı döku¨mleri, hasım kuvvetlerin stratejileri, taktikleri, askerî harekâtın du¨ğu¨m noktaları.  Du¨nyadaki çeşitli orduların u¨niforma, teçhizat, tarih ve teşkilatı, geçmişleri ve bugu¨nleri. Osmanlı silahlı kuvvetlerinin ilk kapsamlı moder nleşme çabaları, geleneksel ve yeni askerleri, askeri potansiyeli, talimli bir ordu kurma teşebbu¨sleri.

Osmanlı İmparatorluğu, Rus çariçesi İkinci Katerina’ya karşı yaptığı ikinci savaşı sonlandıran Yaş Antlaşması’nı imzaladığı 1792 yılında bu¨yu¨k bir bunalımın içindeydi. 1768’de başlamış olan ve Rusya yanında Avusturya’nın da bir su¨reliğine katılmış olduğu savaşlar dizisi neticesi Kuzey Karadeniz sahilleri kaybedilmiş, devlet iflas etmiş, orduları dağılmış ve kaybedilen topraklardan akan binlerce mu¨lteci muazzam bir kargaşaya yol açmıştı. 1789’da tahta çıkan genç ve enerjik Sultan III. Selim, silahlı kuvvetler başta gelmek u¨zere imparatorluk kurumlarının mevcut halleriyle devam etmelerinin imkânsız olduğunu anladığından, devletin bu¨tu¨n kaderini değiştirecek bir yenilenme hareketini başlattı: Nizam-ı Cedid. Avrupalı muadilleriyle boy ölçu¨şebilecek yepyeni bir ordu ve donanma kurmayı hedefleyen Nizam-ı Cedid programı yanında eski kurumların da elden geçirilip du¨zene kavuşturulmasına çalışılıyordu. Tam da Fransız Devrimi ile Napolyon Savaşları’nın bu¨tu¨n Avrupa’yı kasıp kavurduğu zamana denk gelen Nizam-ı Cedid döneminde Fransızlara, Ruslara, iç isyancılara ve hatta İngilizlere karşı gu¨çlerini deneyen Osmanlı askerleri, başarısızlıklar yaşadıkları kadar, gu¨nu¨mu¨zde unutulmuş önemli başarılara da imza atabilmişlerdi. Osmanlı İmparatorluğu’nun kaderini değiştiren bu dönemi ele aldığı elinizdeki eserde David Nicolle, Osmanlı devletinin askeri potansiyelini değerlendiriyor, merkezdeki ve taşradaki, geleneksel ve yeni askerlerini tasvir ediyor.