Ben’cil - Ümmü Seyrek - Gece Kitaplığı

‘’Son günlerde hepimiz asık suratlıyız. Derin dondurucu reklamlarından bayağı etkilendik galiba. Yolda, sokakta birbirimize karşı buz gibiyiz. Bir iki yıl öncesine kadar da öyleydik, ama bu yıl iyice soğuduk. Beyaz eşyadan devam edelim. Çamaşır makinesi gibi dönüp duruyoruz. Acaba nedir derdimiz ki; durmadan kendi etrafımızda dönüyoruz? Ya bulaşık makinesine ne demeli? Kireç sökücüyü unutma da kalbindeki siyah lekeler kaybolsun. Ne derseniz deyin, en masumu fırın. Fırına benzeyebilirsiniz dostlar. Ama sevginizle ısıtın çevrenizdekileri.’’

Geçmiş geçmişte kalsın bırak!Yaşanmasın Yarım kalsın acılar…
Sevdin diye sevileni deO mahzene mahkum etme yar!

“Asla yakanı bırakmaz ki unutmak istediklerin. Sana acı verse de hafızandakiler ayrılmaz senden. Koparmak istesen de içindekileri, onlar zincirle bağlar kendini sana. İnce ince kopsa da yaraların, kökü hep sende kalır. Tam geçti zannedersin; kocaman bir yara bırakır.”

Karanlıktan korkmayan, Güneşten korkan kız

Hiç çocuk olmadım ben,Yedi yaşında büyüdüm.