Bağımlılık - Kopenhag Üçlemesi - Tove Ditlevsen - Monokl

Bağımlılık - Kopenhag Üçlemesi - Tove Ditlevsen - Monokl

Tove Ditlevsen, Kopenhag Üçlemesi ile dünyada kadın edebiyatının ve (Ferrante ve Knausgaardın ardından da) otobiyografik anlatının yeni simgesi haline geldi.

Ne Dediler:

“Dışlanmış olanların kendilerinden bir şeyler bulabileceği olağanüstü bir hikâye.” Patti Smith

“Büyük edebiyat nasıl yapılır, işte örneği. A Klas… Üçleme, muazzam bir yeteneğinin ürünü.” ?Parul Sehgal, The New York Times

“Ditlevseni okuma deneyimi altüst edici, sanki Ditlevsen kafanızın içine girip tüm eşyaların yerini değiştirmiş gibi.”?Deborah Eisenberg, The New York Review of Books

“Kopenhag Üçlemesi bir başyapıt, özel bir boşluğu dolduruyor. Sanki yitip gitmiş birisinin çekmesinde bulunan değerli bir hazine gibi ya da çorapların yahut eski fotoğrafların arasına saklanmış gizli bir zula gibi.” ?Megan OGrady, The New York Times Book Review

“Bağımlılığa ve deliliğe usul usul kapılıp gitmek… Ditlevsen.” ?Sam Sacks, The Wall Street Journal

“Ditlevsen bize çaresiz ve edilgen olduğunu anlatıp duruyor. Ama kitabı güzel kılan tam da onun hiç de çaresiz ve edilgen olmaması…” ?John Powers, NPR

“Yazısının büyüklüğü çözülmemiş bir gizem olmasına dayanıyor, hem çözülmemiş hem de çözülüp gitmiş.” ?Rachel Kushner, author of The Mars Room

“Sanki yüz yıllık bir kristal gibi, Ditlevsenin kitabı seçkin ve şeffaf, küçük çarpıklıklarla ve el değmemiş bir güzellikle parıldıyor.” Hannah Kofman, Los Angeles Review of Books

“Bu yıl okuduğum en iyi kitaplar bu üçlemeden. Hepsi de küçük bir hançer gibi, bir kez içe işledi mi, işlerini bitirmeden içinizden çıkmıyorlar.” ?John Self, New Statesman

“Hem Elena Ferrantenin Napoli Romanları hem de Ditlevsennin Kopenhag Üçlemesi büyük bir cesaret ve parıltılı bir öznellikle dönemi tasvir ediyor: işçi sınıfının mahallerinde büyüyen kitap tutkunu kızlar – 1930ların Kopenhagı ya da 1950lerin Napolisi, ikisi de aynı. Ama estetik açıdan Ditlevsenin kitabı çok daha ilginç. Sanki balçığı temizlenmiş bir kristal gibi.” ?Lucasta Miller, The Times Literary Supplement