Aşk Engelli - Ferhan Topçu - Kekeme Yayınları

Sizinle ilk tanışmam, günümüz yazarlarından Ferhan Topçu’nun Aşk Engelli adlı romanıyla oldu. Aşk Engelli’de anınıza ithafen yazılmış yaklaşık elli sayfalık bölümü okuduğumda duruşunuzdan çok etkilenmiş, sizi tanıma arzuma teslim olarak hakkınızda bilgi edinme çabasına girişmiştim. Sizinle tanışmama neden olduğu için Ferhan Topçu’ya her daim müteşekkir kalacağım. Romanda nasıl yer aldığınızı Belki merak edersiniz: Romandaki kadın kahramanın adı da Emine Semiye, size beslediği hayranlığından dolayı ona bu adı annesi koymuş. Kahramanımız taşıdığı adın büyüklüğünü ve ayrıcalığını hep yaşamış. Adınız romana gizeli bir hava katarak hikâyenin girişiminde önemli bir rol oynuyor.
Hande Baba
*
Edebiyatta genel olarak konu alındığı romanlara, şiirlere ve öykülere ender rastlıyoruz. Türkiye genelinde engellilerin nüfusa oranı % 10 civarında, bu sayı küçümsenmeyecek bir sayı. Edebiyatta bu konuyu işleyen eserler oldukça az, Ferhan Topçu Aşk Engelli romanı ile hem onların dünyasına giriyor hem de engellilere ait bilmediğimiz birçok şeye ışık tutuyor.
A. Şebnem Birkan
***
Sağ salim yatağımızdan kalktığımız her yeni gün, yeni bir şans değil midir? Yolda direksiyon sallarken bir an dalar gideriz, bir iki saniye uyuklarız, gözlerimiz kapanır. O an arabamız şerit değiştirir, bir kamyonla kafa kafaya gelmek üzereyken kendimize gelir ve hemen direksiyonu kırar, şeridimize döneriz. Sonra derinden bir oh çeker, yolumuza devam ederiz, hiçbir şey olmamışçasına. Ölümün ya da büyük bir kazanın kıyısından döneriz de bir daha üzerinde bile durmayız. Böyle kaç şans yaşarız hayatımız boyunca? Senin yaşadıklarını benim yaşamayacağımı nereden bilebiliriz? Hayatta kaldığın sürece şansın var demektir kardeşim. Her yeni gün, yeni bir şanstır…
***
Havada süzülen kırlangıçlar geldi aklına. Onlara baktığında sadece hafifliği düşünürdü. Uçabilen tüm kuşların hafifliğine imrenirdi; keşke onlar gibi hafif olsam, bıraksam kendimi boşluğa, derdi. Şimdi derin sessizlikte uçuyordu, dileği yerine gelmişti. Dünya umurunda değildi. Artık o da hafifti. İmkânsız denilen isteğine kavuşmuştu, anın sonsuz tadını çıkarıyordu. İçsel derinliklerine inebilenler anın sonsuzluğunu yaşarlar. Hayat anlamını anın sonsuzluğunda bulur: mutluluk... Yukarıdan gelen güneş ışınlarının huzmesi derinlere doğru akıp gidiyordu. Işın demeti, sonsuz mavilik, rengârenk balıklar, derin sessizlik, özgürlük. Müthiş! Unutmak ya da unutmaya çalışmak ne kadar da anlamsız...