Anadolu İrfanının Yıldızları – 1 Yunus Emre’nin Gönül Dünyası

Aklın ererse sor bana, ben evvelde kandayıdım,
Diler isen deyiverem ezeli vatandayıdım.
Kâlû belâ söylenmeden, tertib düzen eylenmeden,
Hak’tan ayrı değil idim, o ulu divandayıdım.
Eyyub ile derde esir, anlamadım çektim ceza,
Belkıs ile taht üzere mühr ü Süleyman’dayıdım.
Yunus ile balık beni çekdi deme yuttu bile,
Zekerya’yla kaçtım bile, Nuh ile tufandayıdım.
İsmail’e çaldım bıçak, bıçak bana kâr etmedi,
Hak beni azat eyledi, koç ile kurbandayıdım.
Yusuf ile ben kuyuda yattım, çefâ çektim bile,
Yakub ile çok ağladım, bulunca figandayıdım.
Mirac Gecesi Ahmed’in döndürdüm arşta nâlini,
Üveys ile vurdum tacı Mansur’la urgandaydıdım.
Ali ile vurdum kılıç, Ömer ile adl eyledim,
On sekiz yıl Kafdağı’nda Hamza’yla meydandayıdım.
Ezeliden dilimde uş Tanrı birdir, haktır Resûl,
Bunu böyle bilir iken sanma ki gümandayıdım.
Yere bünyad vurulmadan, Âdem dünyaya gelmeden,
Öküz, balık eylenmeden, ben ezeli andayıdım.
Yunus senin âşık canın ezeli âşıklar ile,
Mülke bünyad vurulmadan seyran-ı cevlandayıdım.
                                                                               Yunus Emre