Mürekkep Hapsi - Ayşe Uçkan - Şule Yayınları

Kadim zamanlar... Kalemle tanışmamıştım henüz ama Âdemin belindeydim; doğmamış çocuklarına benimle aktarıyordu İblisin tuzaklarını. Havvanın dilindeydim; beşikte salladığı evladına benimle anlatıyordu cennet hatırasını. Kâbilin elindey- dim; doğru okusaydı ezeli hakikati, sonra gelenler hiç yazmayacaktı iki kardeşin kan ve gözyaşı akıtan hikâyesini. Ben kelime- ler var olduğundan beri, ecel takdir olunduğundanberi, kadınla adam aynı özden yaratıldığından beri insanoğlunun hücrele- rindeyim. Kimi söyledi, kimi yazdı, kimi yaşadı beni. Hep oradaydım, şahittim. İşte bu yüzden bütün emelim, kıyamete kadar gelecek zürriyetime tahkiye tılsımını fısıldamak. Benden olma mevcudiyetini kabullenmeyen, reddi miras eyleyen densizlere haddini bildirmek.