Dikleksi Defteri - Hayati Ateş - Klaros Yayınları

Şimdi ben bu deftere neden mi Dikleksi Defteri adını verdim? Çünkü trolledim herkesi. İstesem doğrusu neyse onu yazardım ama yazmadım. Bana göre dikleksi bu. Dediğim dedik durum yani. Zorbalama hem de! Beni anlamadan bana zorla bilgi veriyorlar. Benim bunları isteyip istemediğime bakmıyorlar.

***

Burası bir tiyatro, pardon işte bir sınıf. Sahnede ben varım. Şimdi bunlar karşıma geçiyor sırayla. Her gelen bir şey soruyor. Bu ne diyor mesela. Elindeki bir kalemi gösteriyor. Ben biliyorum, o bir kalem. Ama dur diyorum. Bu zaten belli. Atıyorum, nesne diyorum ona, ya da plastik. Ben böyle deyince keyfi kaçıyor hemen. Of! diyor. Yine bilemedin. Başını sallarken benim tembel olduğumu düşünüyor. Beklediği cevabı alamayınca olmuyor diyerek tiyatrodan; pardon işte sınıftan çekiliyor. Bu arada perde kapanıyor. Ben sahnenin arkasında kalınca kendime geliyorum. Çantamdan çıkardığım legolarla, kartlarla oynarken birçok şey öğreniyorum. Mutlu oluyorum. Ama kimse bunu görmüyor.