Gıyabında, Yerineler - Melih Başaran - Paradigma Yayıncılık

Dışarıya penceresinden bakan Felsefenin evi: Mağara, Camera obscura. Felsefenin bir elinin olduğu kadar bir de evinin olduğunu iddia edeceğiz. Platon, bir mağarasının olduğunu daha önceden haber vermişti; bu anlamda daha Platon ya da felsefe buı günlük inançların (opinions communs) ya da mağaranın dışına çıkmıştı. Mağarayı bir mağara, bir Kapanma (cloture) olarak ancak onun dışına çıkmış biri betimleyebilirdi. Ama çıkış (exode) bir başka mağaraya, Felsefenin camera obscurasına kapanma (çokluk dünyasını idealar kuramına, bir modele bağımlı kılma; dışarının tersine dönmüş imgesi) (cloture de la metaphysique) adına mı gerçekleşmişti? Deleuzee göre, bilindiği gibi, daha Platon, platonculuktan çıkışın görüngelerini veriyordu. Demek çıkış, bir defaya mahsus olarak gerçekleştirilebilecek cinsten değil. Mağara içinde mağara. Felsefe tarihi, belki bir evden çıkışlar, kaçışlar silsilesi; ama bir o kadar da eve dönüşler... silsilesi. Eve dönmek istemiyorum modern söylencesi de çoğu kez bir kendi benliğimi daha iyi bulmak istiyorumun, bir cogitonun itirafına dönüşebilir. Demek bir içeri düşünce ile bir dışarı düşünce sakince birbiriyle karşılaştırılamaz.

Göçebe düşünce, alıp başını giden bir düşünce olmaktan çok, bir konaklama göçme ikiliğinin, bir tür sınırda yaşamanın (bilinçlik durumuna da indirgenemeyen) deneyimlemesi. Peki, o halde, eğer sınır geçirebilen, ardı arkası görülebilen, tanımlanabilen bir şey ise (burada, Felsefenin marjı veya marjları, sınırları, kenarları) ki bunda kuşkuluyuz niye ondan basitçe kurtulmak mümkün olmuyor? Niye hala dışarı/içeri var?