Avaz - Tayfun Korkmaz - Morena Yayınevi

Hiç AVAZ’ınız çıkana dek bağırdığınız oldu mu?
Avazı çıktığı kadar bağırır insan. Bazen acısından, bazen korkusundan, bazen sevincinden... Ya çıkıp bir dağ başına, uçsuz bucaksız gökyüzüne büyük çığlıklar atar, ya da önüne koyduğu bembeyaz kâğıdında, kelimeleriyle çığlık atar. İşte bu kitap, kalemi kâğıdı dağ başı eyleyip, avazım çıktığı kadar sustuğum bütün gecelerin uğultusudur.
“Avaz” kelime anlamı olarak; yüksek ses, insan sesi, bağırtı anlamlarına gelir. Oysa duygu anlamı olarak ise yüreklerdeki kapalı kapılarının anahtarıdır adeta. Söyleyemediğiniz, bağıramadığınız her şeydir. Oysa kapılar da bizdedir, açacak anahtarlar da. Susmakta elimizdedir, AVAZ AVAZ bağırmakta. 
Öncelikle bir besteci ve müzisyen olarak harflerin ve kelimelerin de tıpkı notalar gibi birer ezgisi olduğunu çok iyi biliyorum. Bilhassa şiir sanatı bunun apaçık göstergesidir. Benim için yazı yazmak, harflerle şarkı bestelemektir. Nice yüreklere uzanan eşsiz bir yoldur. Disiplinle yoğrulmuş ahenk ve ritim meselesidir. Sihirli bir dünyaya açılan kilitli kapılardır. Deryadır. Denizdir. İhtiraslı ruhumun tüm gerçekliğiyle teslimiyetidir. 
İlk öykü kitabım NOT’A’yı edinip okuyan herkes fark etmiştir ki, kitabı oluşturan öyküler anlaşılır bir dil ve arı bir Türkçeyle kaleme alınmıştır. Kullanılan bu dil, Türk insanının hakiki konuşma dilidir. Halkın içinde var olan, yaşayan, yaşatılan ve sonsuza dek yaşatılmak üzere dillere destan nice karakterler, elbette Halkın diliyle konuşacaklardır. Dillerin denizinde dalgalarla yüzmektir adeta yazı yazmak. Tıpkı bir seyyahın diline, yaşadıklarının ayna olması gibi. İnsanoğlu yaşar, yaşadıklarını yüreğinde saklar. Sakladıklarını ise kalemiyle okuruna sunar. Yaşayanın kaleminde, yaşanılan argo söylenir, küfür de. 
Şu anda kitabın arka kapağını okuyan “SEN” şunu çok iyi bilmelisin ki, az sonra okuyacağın öykülerde yer alan karakterler de yaşamıştır. Argo da söylemişlerdir, küfür de. Çünkü onlar, senin de her gün bir şekilde karşılaştığın, selamlaştığın, oturup çay kahve içtiğin kişiler. Belki de o “SEN”, aynada gördüğün sendir... Ne dersin? 
Kendini kitaptaki herhangi bir öykünün denizinde boğulurken bulursan eğer, mutlaka bana yaz. Aşağıya o eşsiz denizde hayatta kalman için can simidini bırakıyorum.